کد مطلب:23726 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:251
جامعه اسلامی در وحدت تعالی می یابد
از اولین اقداماتی كه رسول گرامی اسلام (ص) بعد از تشكیل حكومت اسلامی در شهر مدینه انجام داد و به وسیله آن آیین آسمانی خود را تقویت كرد، همبستگی مسلمانان در ظاهر و باطن بود.
آن حضرت مسلمانان را همچنان كه در ظاهر به گرد پرچم اسلام جمع شده بودند و همه آنان لا اله الا الله گویان در اطراف پیامبر حلقه می زدند، دلها و باورهایشان را نیز با اسلام و كلمه توحید به هم نزدیك كرد و روح برادری و همدلی را بر وجود آنان دمید و به این ترتیب، از سویی همبستگی ملی مسلمانان كامل شد و از سوی دیگر خطر تفرقه، یكی از مهمترین خطراتی كه این آیین جهانی را تهدید می كرد و بیم آن می رفت كه جمعیت نوپای مسلمانان را پراكنده كند، از میان برداشته شد.
اعلام همبستگی میان مسلمانان با اجرای برنامه عقد اخوت از سوی پیامبر عظیم الشان اسلام كه از سوی خداوند متعال ماموریت یافته بود، به نحو شایسته ای پایان پذیرفت.
آن حضرت به این وسیله میان یاران و هواداران خویش پیمان برادری جاری كرد و در محفل انسی كه تشكیل یافته بود، به مسلمانان فرمود: هر یك از شما با یك نفر از مسلمانان پیمان اخوت ببندد.
مورخان اسامی افرادی را كه در محفل اخوت با یكدیگر پیمان برادری بستند ثبت كرده اند. رسول اكرم آن روز طرفین عقد را خودش تعیین می كرد و خطاب به تك تك مسلمانان می فرمود: فلانی! تو برادر فلانی هستی! سیره نویسان در حاشیه این مراسم سرنوشت ساز گزارش كرده اند كه: كار اخوت به پایان رسیده بود.
ناگهان علی ع با چشمان اشكبار عرض كرد: یا رسول الله! یاران خود را با یكدیگر برادر كردی ولی میان من و یك نفر از مسلمانان عقد اخوت جاری نكردی! پیامبر به علی ع فرمود: یا علی! انت اخی فی الدنیا و اخی فی الاخره. علی جان! تو در دنیا و آخرت برادر من هستی. به این ترتیب، پیام قرآنی همبستگی را در قالب «انما المومنون اخوه»
از شهر مدینه به سرتاسر جهان و تمام نسلهای آینده اعلام كرد. به مناسبت اهمیت این پیام قرآنی و ضرورت همبستگی مسلمانان عالم بویژه امت اسلامی ایران، شیوه های حفظ همبستگی در پرتو قرآن را در این نوشتار پیگیری و موارد اهم آن را بررسی می كنیم.
آن حضرت مسلمانان را همچنان كه در ظاهر به گرد پرچم اسلام جمع شده بودند و همه آنان لا اله الا الله گویان در اطراف پیامبر حلقه می زدند، دلها و باورهایشان را نیز با اسلام و كلمه توحید به هم نزدیك كرد و روح برادری و همدلی را بر وجود آنان دمید و به این ترتیب، از سویی همبستگی ملی مسلمانان كامل شد و از سوی دیگر خطر تفرقه، یكی از مهمترین خطراتی كه این آیین جهانی را تهدید می كرد و بیم آن می رفت كه جمعیت نوپای مسلمانان را پراكنده كند، از میان برداشته شد.
اعلام همبستگی میان مسلمانان با اجرای برنامه عقد اخوت از سوی پیامبر عظیم الشان اسلام كه از سوی خداوند متعال ماموریت یافته بود، به نحو شایسته ای پایان پذیرفت.
آن حضرت به این وسیله میان یاران و هواداران خویش پیمان برادری جاری كرد و در محفل انسی كه تشكیل یافته بود، به مسلمانان فرمود: هر یك از شما با یك نفر از مسلمانان پیمان اخوت ببندد.
مورخان اسامی افرادی را كه در محفل اخوت با یكدیگر پیمان برادری بستند ثبت كرده اند. رسول اكرم آن روز طرفین عقد را خودش تعیین می كرد و خطاب به تك تك مسلمانان می فرمود: فلانی! تو برادر فلانی هستی! سیره نویسان در حاشیه این مراسم سرنوشت ساز گزارش كرده اند كه: كار اخوت به پایان رسیده بود.
ناگهان علی ع با چشمان اشكبار عرض كرد: یا رسول الله! یاران خود را با یكدیگر برادر كردی ولی میان من و یك نفر از مسلمانان عقد اخوت جاری نكردی! پیامبر به علی ع فرمود: یا علی! انت اخی فی الدنیا و اخی فی الاخره. علی جان! تو در دنیا و آخرت برادر من هستی. به این ترتیب، پیام قرآنی همبستگی را در قالب «انما المومنون اخوه»
از شهر مدینه به سرتاسر جهان و تمام نسلهای آینده اعلام كرد. به مناسبت اهمیت این پیام قرآنی و ضرورت همبستگی مسلمانان عالم بویژه امت اسلامی ایران، شیوه های حفظ همبستگی در پرتو قرآن را در این نوشتار پیگیری و موارد اهم آن را بررسی می كنیم.